गजल
घिर्णित भईयो समीप बनि बाँच्ने रहर थियो ।
कविला नभए दिल सुलीमा टाँस्ने रहर थियो ।
समय झै सुख फर्किने आशमा पतझड बने,
समाधिको अन्तिम पल हेरी हाँस्ने रहर थियो ।
बिहानी सित एक मुठी सास साथ दि पठाएँ,
उतै चुटियो पतंगसित मन गाँस्ने रहर थियो ।
देखेकै आधारमा धेरैको हमसफर बन्न पुगेउ,
बराती बनि तिम्रो आँगनमा नाँच्ने रहर थियो ।
चाहत बदल्दै छाना भत्काई महलमा पूगेछौ,
सड़क बाटै दुनियाँको भ्रम मास्ने रहर थियो ।
-जेवी अनुरागी
-राजपुर बर्दिया
